பொருள்கோள் வரிஅமைப்பு:
வசையொழிய வாழ்வாரே வாழ்வார் இசைஒழிய வாழ்வாரே வாழாதவர்.

பதவுரை: வசை-பழி; ஒழிய-உண்டாகாமல்; வாழ்வாரே-வாழ்கின்றவரே; வாழ்வார்-வாழ்பவர்; இசை-புகழ்; ஒழிய-நீங்க; வாழ்வாரே-வாழ்க்கை நடத்துபவரே வாழாதவர்-வாழாதவர்.

வசையொழிய வாழ்வாரே வாழ்வார்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: வசையொழிய வாழுமவர்களே உயிர் வாழ்வாராவர்;
பரிதி: வசையில்லாமல் வாழ்கின்றது வாழ்வுக்கு லட்சணம்;
காலிங்கர்: ஏற்பவர்க்கு ஈயாப் பெரும்பாவியர் இவர் என்று சொல்லும் வழுவுரை தமக்கு இலதாக வாழ்வாரே ஈண்டு உயிர் வாழ்வார் என்று யாவராலும் சொல்லப்படுவர்;[வழுவுரை -பழிச்சொல்]
பரிமேலழகர்: தம்மாட்டு வசை உண்டாகாமல் வாழ்வாரே உயிர் வாழ்வாராவார்.

'வசை உண்டாகாமல் வாழ்வாரே உயிர் வாழ்வாராவார்' என்றபடி பழம் ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை நல்கினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'வசையின்றி வாழ்பவரே வாழ்பவர்', 'தம்மிடம் பழிவாராமல் புகழ்பட வாழ்வாரே உயிர் வாழ்பவராவார்', 'புகழ் தேடாத குற்றம் ஒழியும்படி முயற்சி செய்கிறவர்களே வாழ்க்கை அறிந்தவர்கள்', 'தம்மிடத்து வசையுண்டாகாமல் வாழ்கின்றவர்களே உயிர்வாழ்பவர்களாவர்', என்ற பொருளில் இப்பகுதிக்கு உரை தந்தனர்.

தம்மைப் பிறர் இகழாமல் வாழக்கூடியவரே வாழ்பவர் ஆவர் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

இசைஒழிய வாழ்வாரே வாழா தவர்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: புகழொழிய வாழ்வாரே உயிர் வாழாதார்.
மணக்குடவர் குறிப்புரை: இது புகழில்லார் பிணத்தோ டொப்ப ரென்றது.
பரிதி: அதிலும் பெரியது என்றவாறு. [வித்தை - கல்வி]
காலிங்கர்: ஆதலால் யாவர்க்கும் உபகரிக்கும் பெரும்புகழாளர் இவர் என்று யாவரும் சொல்லும் புகழ்ந்துரை தமக்கு இலாதாமாறு வாழ்வாரே ஈண்டு உயிர்வாழாத நடைப்பிணம் என்றவாறு.
பரிமேலழகர்: புகழ் உண்டாகாமல் வாழ்வாரே இறந்தார் ஆவார்.
பரிமேலழகர் குறிப்புரை: வசையொழிதலாவது இசை என்னும் எச்சம் பெறுதல் ஆயினமையின், இசையொழிதலாவது வசை பெறுதலாயிற்று. மேல், 'இசை இலா யாக்கை' என்றதனை விளக்கியவாறு. இதனான் இவ்விரண்டும் உடன் கூறப்பட்டன. மறுமைப்பயன் 'வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்' (குறள்50) என மேலே கூறப்பட்டது. படவே இல்லறத்திற்கு இவ்வுலகில் புகழும், தேவர் உலகில் போகமும் பயன் என்பது பெற்றாம். இனி, மனு முதலிய அற நூல்களால் பொதுவாகக் கூறப்பட்ட இல்லறங்கள் எல்லாம் இவர் தொகுத்துக் கூறிய இவற்றுள்ளே அடங்கும்: அஃது அறிந்து அடக்கிக் கொள்க: யாம் உரைப்பின் பெருகும். ['இசையென்னும் எச்சம்' - இவ்வதிகாரத்தின் 8ஆம் குறள் காண்க; இவ்விரண்டும் - வசையொழிய வாழ்வார் உயர்வும் இசையொழிய வாழ்வார் இழிவும்]

'புகழ் உண்டாகாமல் வாழ்வாரே இறந்தார் ஆவார்' என்றபடி பழைய ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை கூறினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'இசையின்றி இருப்பவரே இறந்தவர்', 'புகழ்கெட வசையுண்டாக வாழ்வாரே இறந்தவராவார்', 'உள்ள புகழ் ஒழியும்படி அபகீர்த்தி வரக்கூடிய காரியங்களைச் செய்கிறவர்களே வாழ்த் தெரியாதவர்கள்', 'புகழ் உண்டாகாமல் வாழ்பவரே இறந்தவராவர்' என்றபடி இப்பகுதிக்குப் பொருள் உரைத்தனர்.

புகழ் பெறாமல் உயிர் வாழ்கின்றவர்கள் வாழாதவர் ஆவர் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

நிறையுரை:
தம்மைப் பிறர் இகழாமல் வாழக்கூடியவரே வாழ்பவர்; புகழ் பெறாமல் உயிர் வாழ்கின்றவர்கள் வாழாதவர் ஆவர் என்பது பாடலின் பொருள்.
இக்குறள் கூறும் செய்தி என்ன?

புகழுண்டாக வாழ முயல்க.

பழி இல்லாமல் வாழ்வதே வாழ்க்கை; நற்பெயர் பெறாமல் வாழ்வது வாழ்க்கையல்ல.
வசையொழிய என்றது பழிச்சொல் நீங்க எனப் பொருள்படும். என்ன பழிச்சொல்? 'இவன் யாருக்கும் எதுவும் கொடுக்கமாட்டான்' என்பது போன்ற ஊரார் பேசும் பேச்சு பழிச்சொல் எனப்பட்டது. அதுபோலவே இசைஒழிய என்றது புகழின்றி எனப் பொருள்பட்டு 'இவன் நல்லவன்; இன்னார்க்கு இன்ன செய்தான்; இந்தப் பணிக்கு அள்ளிக் கொடுத்தான் என்ற புகழ்ச்சொல் பெறாமல் வாழ்நாட்களைக் கழித்தலைக் குறித்தது. பழிச்சொல் இல்லாமல் வாழ்வார் உயர்வும் நல்ல பெயர் பெறாமல் வாழ்பவர் இழிவும் கூறப்பட்டன.

உலகில் தம்மை இகழ்வார் இல்லாமல் புகழ் பொருந்த வாழ்பவர் இருக்கின்றனர். நற்பெயர் பெறவேண்டும் என்ற சிந்தனையில்லாமல் இசைபட வாழாதோரும் உளர். முதலில் சொல்லப்பட்ட பழி இல்லாமல் நற்பெயருடன் வாழ்வாரே மனிதராக வாழ்பவர். அடுத்துச் சொல்லப்பட்ட புகழின்றி வாழ்பவர் மனிதராகப் பிறந்தும் மனிதராக வாழ அறியாதவர்கள். ஒருவர் பொருளுள்ள வாழ்க்கை வாழ்கிறார் என்பதற்கு அடையாளமே நற்குண நற்செயல்களால் உலகோர்க்குப் பயனுண்டாக வாழ்ந்து புகழ்பெறுதல் ஆகும். நல்ல பெயர் பெறாமல் பிறர் யாருக்கும் பயனற்ற தன்னல வாழ்க்கை வாழ்பவர்கள் உண்மையில் உயிரோடிருந்தாலும் வாழாதவர்களாதலால் 'இருக்கின்றனர்' என்றுதான் சொல்லப்படுவர் அதாவது அவர்கள் நடை பிணங்களாம்.

'வசையொழிய வாழ்வாரே வாழ்வார்' என்னும் உடன்பாட்டுக் கருத்து 'இசைஒழிய வாழ்வாரே வாழா தவர்' என்னும் எதிர்மறைக் கருத்தால் மிகத் தெளிவு பெறுகிறது. இதனாலேயே ஒரு கருத்து நன்கு தெளிவுற இருவகை நடைகளையும் வள்ளுவர் பயன்படுத்துவார்.

இக்குறள் கூறும் செய்தி என்ன?

எதுதான் வாழ்க்கை? எதற்காக நாம் வாழ்கிறோம்? இவை நமக்குள் அடிக்கடி எழும் கேள்விகள். பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் இடையிலுள்ளவை உண்ணல், உறங்கல் மட்டும் அல்ல; வாழும் காலத்தில் இகழ் நீங்கி பெயர் விளங்க வாழ் என்பது வள்ளுவர் கூறும் எளிய விடை. இகழ் ஒழிய என்றது தன்மீது கெட்டபெயர் நேர்ந்திடாமல் காப்பதைச் சொல்வது. பெயர் விளங்க என்பது நல்ல பெயர் எடுத்து புகழொடு வாழ்வது. ஒருவரது நற்குணங்களினாலும் நற்செய்கைகளினாலுமே புகழ் ஈட்டமுடியும். தீக்குணங்களை விலக்கி தீச்செயல்கள் செய்யாமல் இருந்தால் இகழ்ச்சி அண்டாது. இதைத்தான் வசை ஒழிய வாழ்வாரே உலகில் வாழத் தெரிந்தவர்கள் என்றும் இசையொழிய வாழ்பவர் தாம் வாழும் வாழ்க்கையின் பொருள் அறியாதவர்கள் ஆவர் என்றும் இக்குறளில் வள்ளுவர் கூறுகிறார். இதை அவர் உயிரொடு கூடி வாழ்வார் யார்? வாழாதவர் யார்? என்னும் கேள்விக்கு விடையளிப்பார் போல் அவர்‌களைப்‌ பிரித்துக்‌ காட்டிக் கூறுகிறார். ஒருவர் தம்மீது பழிஉண்டாகாதவாறு காத்துக்கொள்வதும், அவர் பெறமாட்டாத புகழுமே, முறையே அவர் வாழ்பவரா? அல்லது வாழாதவரா என அடையாளம் காட்டும் என்கிறார்.
மற்றவர்கள் தம்மீது வசை கூறமுடியாத அளவிற்கு ஒருவர் வாழ்வார் எனின் அதுவே உயர்ந்த வாழ்வு. அதுவே புகழ். அவர்க்குப் பின்னும், அவர் பெயரை உலகோர் சொல்லிக் கொண்டு இருப்பார்கள். அவரே 'வாழ்வார்'. அவ்விதம் வாழமாட்டாதவர் 'வாழாதவர்'. இவ்வாறு புகழுடையாரது மேன்மையையும்‌ ௮து பெற இயலாதோரது தாழ்வினையும்‌ தொகுத்துக்‌ கூறுகிறது இக்குறள்‌.

வசை ஒழிய வாழ்வார் உயர்வெய்துவர், இசை ஒழிய வாழ்வார் இழிவுறுவர். வாழ்தலும் வாழாமையும் நற்பெயர் பெறுவதில் அமைந்து கிடக்கிறது என்பது இக்குறள் கூறும் செய்தி.

தம்மைப் பிறர் இகழாமல் வாழக்கூடியவரே உயிரோடு வாழ்பவர்; புகழ் பெறாமல் உயிர் வாழ்கின்றவர்கள் வாழாதவர் ஆவர் என்பது இக்குறட்கருத்து.

புகழ் கூடி வாழ்பவர் வாழ்க்கையே பொருளுள்ளது.

பிறர் இகழாமல் வாழக்கூடியவரே உயிரோடு வாழ்பவர்; புகழ்கெட உயிர் வாழ்கின்றவர்கள் வாழாதவர்.