தோன்றிய உயிர்களெல்லாம் இன்பத்தையே முதனிலையாகக் கொண்டு ஒழுகும் தன்மையன. மாந்தர் இன்பம் பெற்று வாழ்வதற்குப் பொருள் வேண்டும். ஆசை இருந்தால்தான் பொருள் செய்வதற்கு ஊக்கம் கிடைக்கும். அவாவறுத்தல் என்பது ஆசையை ஒழித்தல் எனப்பொருள்படும். ஆசை, வேட்கை, விருப்பு ஆகியனவே சமுதாயத்தை உந்திச் செல்லும் இயல்பான உணர்வுகள். மனம் முனைப்புடன் இயங்கக் காரணமாக இருக்கும் அக உந்தலில் தலையாயது அந்த ஆசையே. அதுதான் மனிதனது முன்னேற்றுவதற்கு உதவுவது. அவாதான் அவனுக்கு ஊக்கத்தை உண்டாக்குகிறது. ஆசையின்றேல் மனித வாழ்க்கை இல்லை என்றாயிருக்கும்போது மனிதன் அவாவை அறுக்க வேண்டும் என்று ஏன் சொல்லப்படவேண்டும்?
உயிர்களுக்குப் பிறவியையும் அதன் துயரத்தையும் உண்டாக்கும் விதைதான் அவா; அவா அற்ற நிலை மீண்டும் பிறவாத நிலை; ஆசை பிறப்பிற்குக் காரணம்; பிறப்பறுத்தற்காக ஆசையை விடவேண்டும் என்று பலர் அவாவறுத்தலுக்கு மிக எளிய சமயச் சார்பான விளக்கங்கள் தருகின்றனர். இவை குறட்கருத்துக்களுக்குப் பொருந்துவன அல்ல.

மக்கள் விருப்பு எதுவும் இல்லாமல் வாழவேண்டும் என்று வள்ளுவர் சொல்லியிருப்பார் என்று எண்ண முடியவில்லை. எனக்கிது வேண்டும் என்னும் பெருவிருப்பம் அவா அல்லது ஆசை எனப்படும். தன்னல ஆசைகளை விடச் சொல்வதுதான் அவாவறுத்தல் பாடல் தொகுதி. ஆனால் அது யாருக்குச் சொல்லப்பட்டது என்பது நோக்கப்பட வேண்டும். ஒருவரது வாழ்க்கையின் இறுதிக் காலத்தில் கைக்கொள்ள வேண்டிய முறைமைகளை விளக்குவதாக இவ்வதிகாரத்தைக் கருதலாம். அந்நிலையை எட்டிய மாந்தர் தம் நீண்டகாலப் பட்டறிவால் மெய்ப்பொருளை உணர்ந்தவராயிருப்பர். அவர்களுக்குப் பேராசையினை ஆற்ற அறுக்கும் நிலை எளிதில் தோன்றிவிடுகிறது.
'அவா அறுத்தல்' என்பது அவாஇன்மை. அவாஇன்மை தூய்மை நிலை. ஒருவனை வஞ்சிப்பது அவா. அவா அற்ற நிலை துன்பம் அற்ற நிலை. அவா நீங்கஇன்பம் இடையறாது ஈண்டும். ஆசைக்கு நிறைவே இல்லை; அதனால் ஆசையை அறுக்க வேண்டும்; அவா அறும்போது மனமும் இயக்கத்தை மெல்ல மெல்லக் குறைத்துக் கொள்கிறது. இயற்கையின் பேரியக்கத்தை உள்வாங்கிக்கொண்ட நிறைந்த அமைதி காணப்படும். மனத்தில் ததும்பல் இல்லை. அந்நிலையில் ஆசையை விட்டவர்களுக்கு பேரா இயற்கைப் பெருவாழ்வு கிடைக்கும். இன்பம் துன்பம் இரண்டும் அற்ற நிலையில் அவர்கள் வாழ்க்கையின் இறுதிப்பயணத்துக்கு - இறையோடு கலக்க - அணியமாகின்றனர். இது அவா அறுத்தலில் தொகுக்கப்பட்ட நெறி.