அரசுகளுக்கிடையே கருத்து வேற்றுமை நேர்ந்தபோது ஒருவர் எண்ணத்தை மற்றொருவருக்கு தூதுவர் மூலம் வெளிப்படுத்துவர். தூது என்னும் சொல் தூதுச் செய்தியையும் அதனை உரைப்பாரையுங் குறிக்கும். வகுத்துரைப்பார், கூறியது கூறுவார் (வழியுரைப்பார்) எனத்தூதர் இருவகைப்படுவர். வேற்று நாட்டவர் கேள்விகளுக்கெல்லாம் விடையிறுக்கும் அறிவாற்றலும் உரிமையும் பெற்றவர் வகுத்துரைப்பார். அவ்வாறன்றி வறிதே சொல்லிவிடுத்த செய்தியை மட்டும் சொல்பவர் கூறியது கூறுவார்; தன் அரசு சொல்வதைக் கூட்டாமல் குறைக்காமல் மாற்றாமல் மறைக்காமல் கூறியது கூறியவாறே கூற வேண்டியவர் இவர்; தனது தனித்த எண்ணம் சொல் ஆகியன கொண்டு உரைக்க இயலாதவர்.
முதல் இரண்டு பாடல்களும் இருவகைத் தூதர்களுக்கும் பொதுவான இலக்கணம் கூறுகின்றன. மூன்று முதல் ஏழு பாடல்கள் வரை முதல்வகைத் துதுவனாகிய 'தான் வகுத்துக் கூறுவான்' என்பவன் இலக்கணத்தையும் கடைசி மூன்று பாடல்களும் 'கூறியது கூறுவான்' இலக்கணத்தையும் விளக்குகின்றன என்பர்.
உயிர்ப்பாதுகாப்பு அற்ற சூழலில் பணிசெய்பவர் தூதர். தூதுவர் தம் பணிக்காகவும் நாட்டுக்காகவும் உயிர் இழக்கவும் தயங்குதல் கூடாது என்று இவ்வதிகாரத்துக் குறள் ஒன்று கூறுகிறது.
வகுத்துக் கூறுவானுக்குச் சொல்வன்மையும் கூறியது கூறுவானுக்கு அச்சமின்மையும் தேவை எனச் சொல்கிறது அதிகாரப் பாடல்கள்.
ஒற்றாடல், படை போன்று ஒரு நாட்டின் ஆட்சிக்குத் தவிர்க்கமுடியாத உறுப்பாகும் தூது.
ஒரு நாடு, மற்றொரு நாட்டில் மதிப்புமிக்கதாய்க் கருதப்படுவதற்கும் இரண்டு நாடுகளிடையே நட்புமனப்பான்மை வளர்வதற்கும் தூதர்களின் பங்கு முக்கியமானது.
வேற்று நாட்டவசரிடம் செல்பவன் ஆதலால் தூதனுக்குச் சிறந்த பல தன்மைகள் இருத்தல் வேண்டும் என்கிறார் வள்ளுவர். நாட்டுப்பற்று, நல்ல குடும்பப் பின்னணி, அரசுவிரும்பும் பண்புகள் உடையவனாயிருத்தல், தொழிலில் ஈடுபாடு, ஆராய்ந்த அறிவு, சொல்வன்மை, நூல்கள் கற்றார்முன் தான் அவர்களிலும் வல்லோனாய் இருத்தலாகுதல்,
இயற்கை அறிவு, தோற்றப் பொலிவு, ஆராய்ச்சியில் தேர்ந்த கல்வி இவை வகுத்துக் கூறுவானுக்கு இருக்கவேண்டிய பண்புகள்; மேலும் அவன்
தொகுத்துச் சொல்லி, பயன்படாதவற்றை விலக்கி, சிரிக்கப்பேசி நன்மையை உண்டு பண்ணுபவனாக இருக்க வேண்டும்; செய்தியை நுணுகி ஆராய்ந்து, துணிவாண்மையுடன் அஞ்சாது, உளங்கொள்ளுமாறு சொல்லி, சமயத்துக்கு ஏற்றவாறு நடந்து கொள்வான் இவன்; சொல்லும் முறைமை தெரிந்து, காலம் பார்த்து, சொல்லுதற்குரிய இடம் அறிந்து, எண்ணிப் பார்த்துச் சொல்வான் இந்தத் தூதன்.
கூறியது கூறும் தூதனுக்குத் தூய்மை, தான் நாட்டுக்குத் துணையாந் தன்மை, துணிவுடைமை ஆகிய இம்மூன்றும் வாய்த்திருத்தல் வேண்டும்; இவன் சொல்லி விடுத்த செய்தியை தன் அரசுக்குக் குற்றம் உண்டாகும்படி வாய்தவறியும் மாற்றுரை சொல்லாத உறுதியை உடையவனாயிருப்பான்; தன் உயிர்க்கு இறுதி பயக்குமாயினும் சொல்லிவிட்டவைகளில் ஒன்றையும் விடாமல், தன் அரசுக்கு உறுதி தருவதாய் உரைப்பவன் இவன்.